Calluna vulgaris - Wrzos pospolity

  Calluna vulgaris czyli wrzos pospolity, występuje naturalnie na terenie prawie całej Europy (wyjątek stanowią Włochy i Półwysep Bałkański), zachodniej Syberii, Turcji i północno-zachodniej Afryki. Jest głownym elementem popularnych wrzosowisk, na których występuje w towarzystwie sosny pospolitej, brzozy brodawkowatej, jałowca pospolitego oraz innych krzewinek z rodziny wrzosowatych. Sam czysty gatunek jest rzadko stosowany w ogrodach, natomiast jego odmiany co roku podbijają Nasze serca.

Wrzos na stanowisku naturalnym - powiat Żarski.

Uprawa i pielęgnacja

Wrzos jest krzewinką lubiącą miejsca nasłonecznione lub półcieniste. Sadzić należy na glebach lekkich, przepuszczalnych, próchnicznych i kwaśnych (pH 3,5 - 5). Trzeba pamiętać, żeby gleba była stale umiarkowanie wilgotna, ale nie mokra, gdyż korzenie wrzosów są wrażliwe na zagniwanie, lecz również na przesychanie. Wiosną należy przyciąć przekwitłe kwiatostany ( przycinamy zaraz pod przekwitniętym pędem) jednocześnie nadając kształt roślinie. Wrzosy są krzewinkami zimozielonymi, całkowicie odpornymi na mróz. Problem może stanowić wysuszający wiatr i ostre słońce na przedwiośniu. Zaleca się więc przykrywanie roślin na zimę przewiewnym, cieniującym materiałem np. gałęziami świerkowymi lub jodłowymi.

Zastosowanie

Wrzosy są nieodłącznym elementem wrzosowisk. Ich liczne odmiany o różnych kształtach, kolorach kwiatów, liści i pędów lub różnym terminie kwitnienia dają duże możliwości tworzenia zestawień barwnych. Należy sadzić je w grupach, tworząc plamy, po kilkanaście lub kilkadziesiąt sztuk tej samej odmiany. Wrzosy posadzone pojedyńczo tworzą wrażenie chaosu i nieporządku.

Polecani sąsiedzi dla wrzosów to pozostałe krzewinki z rodziny wrzosowatych, trawami, sosnami ( i małymi i dużymi), brzozami lub z innymi karłowymi iglakami.